Na de blog over oesters nog een staaltje look en bite waar weinig mensen op het eerste oog tegen kunnen. “Calamares en su tinta’ (foto links) oftewel inktvis met een saus gemaakt van eigen inkt. Ja, geen geintje het gaat het hier om de kleine, gewone pijlinktvis (zie foto onder) die bereid wordt met tomaten, knofloook, uien, peterselie, broodkruim, meel, witte wijn en inkt. Wanneer je op dit recept googled kom je verschillende varianten tegen. De meeste leggen je uit dat je bij het schoonmaken van de inktvis de inktzakjes apart moet houden. Maar dat levert nooit genoeg inkt op om de saus pikzwart (en lekker!) te krijgen. Sinds jaar en dag kopen wij bij de plaatselijke Spaanse viswinkel een tiental plastic (!) zakjes inkt die thuis worden ingevroren voor een heerlijk “Inktvis in inktsaus” of “Calameres en su tinta”.
Naast de oesters staat het opdienen van dit gerecht ook garant voor enige opschudding. De gezichten vol afschuw starend naar de zwarte lekkernij, wanneer het als het geheim van de keuken werd opgediend, zijn onbeschrijfelijk. Niet alleen het uitzicht op de inktvis (tentakeltjes worden afgesneden en teruggeplaatst in de inktvis) maar dat dan ook nog opgediend in een inktzwarte saus maakt weinig (eet)vrienden.
De Basken denken het alleenrecht te hebben op dit recept. Dat komt omdat de Asturianen (Asturias, eveneens Noord Spanje) vinden dat de kleine ruggengraat van de inktvis bij het schoonmaken niet hoeft te worden verwijderd. Tot grote hilariteit van de Basken die de boerse keuken van Asturias wat meewarig bekijken.
Calamares en su tinta, het ziet er misschien niet uit maar ook hiervoor geldt, je moet het proeven … en dan is het een uitzonderlijke smaaksensatie. Menigeen heb ik kunnen overhalen om de inktvis te proeven en velen zijn toegetreden tot de elite van intkvisliefhebbers in eigen zwarte inktsaus.
Eetsnob 
Heb het laatst op en nog nooit iets gegeten wat zo goor is.
voor nog geen 1000 euro eet ik zo’n bakje leeg
LikeLike