Over kroketten is een boek te schrijven. Maar de o zo ordinaire kroket kent vele varianten, maar slechts weinigen zijn echt te eten. Niet zo’n chemische van de snackbar, met name de goulashvariant (waar ik overigens als kind dol op was), maar de culinaire varianten trekken mijn aandacht. Tijdens mijn eerste echte baan als office manager bij Bergmans Textile werkte ik in een souterrain op de Prinsengracht in Amsterdam. De eerste maanden met de trein vanuit Nijmegen iedere dag op en neer, daarna bemachtigde ik een vier-hoog-achter-veel-te-duur-maar-wel-van-mij-appartementje in de Blasiusstraat in Oost. Net om de hoek bij de Prinsengracht op de Vijzelstraat zit Holtkamp. Ik had er nog nooit van gehoord, maar bij het sluiten van een goede deal kreeg ik van mijn baas de opdracht om garnalenkroketjes te gaan halen bij Holtkamp. Na deze ervaring was een kroket voor mij geen kroket meer. Hemels. Achteraf kwam ik te weten dat door Holtkamp de kroket weer op de kaart is gezet. http://www.bakkerswereld.nl/vaktechniek/collega-ondernemers/holtkamp-mechaniseert-krokettenproductie-op-nieuwe-locatie-(3924).html Ze zijn dan ook te vinden op de kaart van diverse restaurants, van café Amsterdam tot Rust Wat in Blaricum en niet te vergeten ook te koop bij de Bijenkorf.
Nog zo’n kroketwalhalla is de Spaanse variant. Natuurlijk alleen ‘caseras’ (huisgemaakt) met jamon (serano of iberico) of met bacalou (witvis). Als je dus ooit in Spanje de croquetas op de kaart ziet, vraag of ze ‘caseras’ zijn en dan gewoon bestellen, niets met mosterd enzo, gewoon puur………………..heerlijk!
Hier het videorecept van de garnalen kroket van Holtkamp
Eetsnob 
Geef een reactie