Kijk, zo kan een salade dus ook. Niet een berg groen met een eitje, dingetje, datje. Dit was heerlijk! Ik ging lunchen met mijn ouders en gunde hen een mooi plekje in het Gooi. En dat vind je wel bij Rustwat. Volgens Iens een restaurant waar gooise moeders hun kinderen niet in de hand hebben, maar op een doordeweekse tussendemiddag is daar niets van te merken. We hadden niet gereserveerd, beetje dom, maar er was nog een tafeltje. Helaas wel in de volle zon, maar ook met uitzicht over de enorme vijver met waterlelies. Mijn vader is een liefhebber van kroketjes, dus raadde ik hem die van Holtkamp aan (daarover vast nog eens een andere blog; verhaal op zich). Moeder ging aan de carpaccio en ik ging voor de Salade Riche. En die was Riche: kreeft, garnalen, coquilles en eendeleverkrullen. Gewoon helemaal perfect gemaakt. Alleen dat sesamcrackerdingetje was wat vaag en plakkerig, niet opgegeten dus. Glaasje witte wijn erbij en ik ben helemaal gelukkig.
Eetsnob 
Geef een reactie