Het hotel waar we ook deze keer voor hadden gekozen was “Hotel Metropole”. Meer dan een eeuw oud en daarmee het enige 19-eeuwse (1895) hotel dat Brussel rijk is. Frans Renaissance en dus een open ‘tralielift’ waardoor je gemakkelijk in een ver verleden waant. Verder letterlijk in het hartje van Brussel waardoor restaurants. café’s, winkels, pleinen … alles binnen een straal van een paar honderd meter. Kortom, ideaal en – in weekenden – heel betaalbaar. Maar daar gaat deze blogpost niet over.
Als er iets is wat smaak en genieten beïnvloed dan is het wel de omgeving. Niet alleen het gezelschap maar ook feitelijke, fysieke de omgeving. In de eerste blogpost over Brugge was niet alleen het eten in restaurant Vincent geweldig maar juist het exclusieve, bijzondere interieur maakte het zo bijzonder. Wat maakt Hotel Metropole dan zo bijzonder? Dat is de inpandige, gelijknamige brasserie (zie foto boven). En dan ook nog speciaal op donkere, koude herfstachtige of winterse dagen. Een jaar geleden zat ik daar al vroeg in de ochtend aan een klein ontbijt (mooie, verse, warme croissant met aardbeienjam) en vergaapte mij uren aan de werkzaamheden die drie mensen uitvoerden om voor de ramen een feeëriek lichtgordijn op te hangen. Waarschijnlijk is het de combinatie van oud bruin, goud, de uitgekiende verlichting en, niet te vergeten, de leren stoelen en banken die dit café, deze brasserie zo bijzonder maken. Uiteraard lopen de obers in zwarte kleren met lange witte schorten. Een keur van zeer uiteenlopende bezoekers, deels getekend door het internationale karakter van de stad Brussel en deels door de reiziger en autochtone Brusselaar. Voor de brasserie is er ook nog een groot, zeer groot terras dat zelfs tijdens koude dagen nog geriefelijk is door de grote heaters. Kortom, hier komen geschiedenis en genieten bij elkaar. Het is één van die plekken waar je naar kan verlangen om weer naar terug te keren omdat …. je er gelukkig van wordt.
Is er dan ook nog iets te melden over mogelijke culinaire heerlijkheden? Nee, hoewel de bovengenoemde croissant prima is is het ook niet meer dan dat. Maar toch, vermeldenswaard is één van de witte wijnen op de kaart: de “Sancerre”, een prachtige Loirewijn. Een droge, frisse wijn die een bezoek aan deze bijzondere brasserie afmaakt. Te veel lofzang? Wat ons betreft niet, ik hoor het graag van jullie.
Eetsnob 