Tag Archives: citytrip

City Trip Valencia – paella

26 feb

Opnieuw waren we de afgelopen week richting Spanje vertrokken voor de volgende citytrip. Ditmaal naar Valencia, hoewel de tweede metropool van Spanje, is het eigenlijk een stad die niet vanzelfsprekend bij je opkomt om aan te doen. Valencia is een prachtige stad die het bezoeken zeker waard is. Juist door het relatief kleine aantal toeristen is het een vriendelijke, bijna provinciale, stad waar je je welkom waant. Met rond de 320 dagen per jaar zon en een gemiddelde temperatuur van 18,5 graden stap je met veel plezier het vliegtuig uit in het vooruitzicht van barretjes, terassen, pittoreske straatjes … en uiteraard eten in uiteenlopende restaurantjes. Want die zijn er in overvloed.

Wat lang niet iedereen weet is dat de wereldberoemde Spaanse paella van oorsprong een echt Valenciaans recept is. De paella stamt uit een ver verleden en is eigenlijk gebaseerd op een grote ronde platte pan waarin rijst en wat er maar voorhanden was werd klaargemaakt. Paella was in feite het eenpansgerecht van de rijstboeren die boven houtvuur werd bereid. Een gerecht dat letterlijk (en meestal met de lepel) gezamenlijk werd gegeten. Door het bereiden boven houtvuur heeft de originele paella in het midden een dunne korst waar door de liefhebbers om ‘gevochten’ werd (en wordt). In Valencia spreken ze overigens niet vaak over paella maar vindt je meestal ‘arroz’ (rijst) op de menukaart. Op de foto hierboven zie je Arroz a Banda (paella met uitsluitend vis, schaal- en schelpdieren). Overheerlijk en gegeten in het sfeervolle, echt Spaanse restaurant, Casa Roberto. Verder zijn er de Paella de Verduras (groente), Paella Mixta (vlees, vis, groente etc.), Arroz Negra (letterlijk zwarte rijst) die gemengd wordt met de inkt van de inktvis (heerlijk!) etc. Er bestaan eindeloos veel varianten paella en smaken zijn dan ook tamelijk uiteenlopend.

Een andere paella die we hebben uitgeprobeerd was de Paella Bogavante (paella met een soort zeekreeft, met name ook voor de bouillon gebruikt) in het sfeervolle restaurant Ness. Zie de foto hieronder. Heel anders opgediend en buitengewoon smakelijk. Overigens een aanrader, dit moderne maar sfeervolle restaurant.

Tot slot, en al eerder over geblogd, natuurlijk – en niet alleen in Valencia – zijn er ook veel plekken waarop je direct paella kan eten maar dan is het of ’s morgen al gemaakt of krijg je diepvries (meestal) paella uit de magnetron. Als je echte paella wilt eten moet je van te voren reserveren of ongeveer een uur wachten. Hoewel het gerecht zelf in een half uur te maken is moet de rijst nog een half uur staan.  Voor de liefhebber, que aproveche!

Citytrip Gijon – Noord Spanje (restaurant El Hórreo)

9 jan

Vliegtuig Amsterdam naar Madrid, korte overstap en dan door naar het gastvrije Gijon, een stad ter grootte van Utrecht aan de Noordkust van Spanje. Bij het dalen luisterde ik samen met mijn Spaanse buurman naar de informatie van de purser en keken elkaar bij toeval aan toen deze vertelde dat het 15 graden Celsius was. Een blik van verstandhouding want wij beiden vonden dat (hartje winter in Nederland, koud en vriezend) een aangenaam bericht. Dus ratelde hij even later in rap Spaans verder, over Gijon, de mensen maar uiteindelijk uiteraard ook over eten (daar praten wij maar ook Spanjaarden graag over). Hij tipte ons op een aantal restaurants waar we naar toe moesten gaan, waaronder El Hórreo (De Hooischuur, typisch voor Asturias, op palen!) in Antromero.

Enkele dagen later was het zover en in twee taxi’s lieten we ons naar El Hórreo brengen. Doordat we in het donker vertrokken waren we al snel gedesoriënteerd en na een klein half uur  stopten we voor een restaurant in the middle of nowhere. Met piepende banden stoven de taxi’s weg en wij liepen naar de ingang. We waren aan de vroege kant en schoven dus, in het totaal verlaten lokaal, direct richting de bar. Daar werden welkom geheten door een half tandeloze rondbuikige man die (nadat hij zijn haren naar achteren had geschud)ons welkom heette.

Vreemd, dat was het wel maar het was ook wel weer grappig. Moest dit restaurant nu zorgen voor  culinair genot? Al snel kwamen andere obers en vrouwen gekleed in kokskleren met dito haarnetjes naar binnen. Een uurtje later zaten we, terwijl het restaurant snel vol liep met gasten, te genieten van paella de marisco (paella met kreeft, krab etc., zie foto boven) die werkelijk heerlijk was. Paella moet klaar worden gemaakt terwijl je erop wacht (half uur tot drie kwartier) en dat was hier het geval. Ze hadden hem eigenlijk wat langer moeten laten staan (met theedoeken erover) waardoor hij nu nog tamelijk vochtig was maar niettemin uitstekend. Verder aten we  onder andere sopa de pescado (vissoep, foto hieronder), percebes en sloten het geheel af met tarta de chocolate. Ik keek om me heen en in niets leek dit restaurant op hetgeen we hadden aangetroffen bij binnenkomst. Hier werd gegeten en genoten.

Opnieuw doken wij in twee taxi’s de donkere nacht in en teruggekomen in Gijon leek het restaurant El Hórreo weer ver weg. Maar de smaken lagen nog vers in het geheugen. Een klein uitstapje in het donker dus maar daar gaan we nog wel eens naar terug. Bij daglicht. 

Citytrip Brussel (2) – Brasserie Metropole

5 dec

Het hotel waar we ook deze keer voor hadden gekozen was “Hotel Metropole”. Meer dan een eeuw oud en daarmee het enige 19-eeuwse (1895) hotel dat Brussel rijk is. Frans Renaissance en dus een open ‘tralielift’ waardoor je gemakkelijk in een ver verleden waant. Verder letterlijk in het hartje van Brussel waardoor restaurants. café’s, winkels, pleinen … alles binnen een straal van een paar honderd meter. Kortom, ideaal en – in weekenden – heel betaalbaar. Maar daar gaat deze blogpost niet over.

Als er iets is wat smaak en genieten beïnvloed dan is het wel de omgeving. Niet alleen het gezelschap maar ook feitelijke, fysieke de omgeving. In de eerste blogpost over Brugge was niet alleen het eten in restaurant Vincent geweldig maar juist het exclusieve, bijzondere interieur maakte het zo bijzonder. Wat maakt Hotel Metropole dan zo bijzonder? Dat is de inpandige, gelijknamige brasserie (zie foto boven). En dan ook nog speciaal op donkere, koude herfstachtige of winterse dagen. Een jaar geleden zat ik daar al vroeg in de ochtend aan een klein ontbijt (mooie, verse, warme croissant met aardbeienjam) en vergaapte mij uren aan de werkzaamheden die drie mensen uitvoerden om voor de ramen een feeëriek lichtgordijn op te hangen. Waarschijnlijk is het de combinatie van oud bruin, goud, de uitgekiende verlichting en, niet te vergeten, de leren stoelen en banken die dit café, deze brasserie zo bijzonder maken. Uiteraard lopen de obers in zwarte kleren met lange witte schorten. Een keur van zeer uiteenlopende bezoekers, deels getekend door het internationale karakter van de stad Brussel en deels door de reiziger en autochtone Brusselaar. Voor de brasserie is er ook nog een groot, zeer groot terras dat zelfs tijdens koude dagen nog geriefelijk is door de grote heaters. Kortom, hier komen geschiedenis en genieten bij elkaar. Het is één van die plekken waar je naar kan verlangen om weer naar terug te keren omdat …. je er gelukkig van wordt.

Is er dan ook nog iets te melden over mogelijke culinaire heerlijkheden? Nee, hoewel de bovengenoemde croissant prima is is het ook niet meer dan dat. Maar toch, vermeldenswaard is één van de witte wijnen op de kaart: de “Sancerre”, een prachtige Loirewijn. Een droge, frisse wijn die een bezoek aan deze bijzondere brasserie afmaakt. Te veel lofzang? Wat ons betreft niet, ik hoor het graag van jullie.

Nieuw op eetsnob.nl: eetsnob goes (citytrip) Brugge

7 okt


Regelatig doet eetsnob een citytrip. Deze staat dan mede in het teken van eten. Het eerste weekend van oktober 2010 waren we in Brugge.

Voor het eetverslag klik hier