De voorliefde die wij hebben voor Spanje is lang geleden ontstaan. Daarover zou je een andere blog kunnen beginnen maar belangrijk onderdeel van deze hechte band met dit bizarre, prachtige land is uiteraard het eten en genieten.
Op een snoeihete dag werd ik vanuit Bilbao meegenomen door een van mijn Spaanse vrienden (Angel). Hij had een verrassing in petto. Wij gingen op bezoek bij zijn oom Theo, eigenaar van een prachtige bodega in La Rioja. We waren uitgenodigd om bij zijn familie te komen eten. Het landschap van de Rioja is tamelijk vlak (hoewel er een hoog en een laag deel bestaat) en midden in de zomer zindert het van de hitte.
Tot mijn stomme verbazing reden wij, eenmaal aangekomen, langs de grote familiebodega naar een laag rotsachtig deel net buiten een dorp (wat voornamelijk bestond uit 1 lange straat met lage, witte huizen). Daar bleek de oude, inmiddels in onbruik geraakte, oude bodega zich te bevinden. Wat bijzonder was dat deze daadwerkelijk in de rots uitgehouwen was. De maaltijd (la cena) vond plaats in de oude wijnkelder. We werden gastvrij ontvangen en de lamskoteletjes (chulletillas de cordero) werden al snel op de barbecue gelegd. Een warme avondlucht mengde zich met heerlijke geuren. Uiteraard werd direct een mooie fles Rioja ontkurkt. Authentiek en een avond waarin alles klopt. Oom Theo was een grote, donkere Spaanse man die mij direct meenam naar de trots van zijn leven. Niet de wijn, niet het lamsvlees maar … zijn asperges. Nu was ik daar destijds echte geen liefhebber van maar Theo legde mij omstandig uit dat er een groot verschil bestond tussen de asperges uit het noorden en zijn asperges. Die waren pas goed als je mes er vanzelfsprekend doorheen gleed. Ik twijfelde eerlijk gezegd wel maar was al snel overtuigd. Asperges zo zacht dat ze echt feitelijk smolten op de tong. Ik zie Theo nog grijnzen toen ik nog maar nauwelijks van de verbazing bekomen was en zijn asperges de hemel in prees. Sindsdien staan ze bij ons steevast op het lijstje mee te nemen producten uit Spanje. Vaak worden de asperges daar gegeten met twee ‘salsas’. Een gewone mayonaise en een olie met fijngehakte paprika, ui, knoflook en peterselie. Voor iedereen vanaf nu een culinaire must. 
Eetsnob 
Geef een reactie