In de blog over Ratatouille zei ik nog toe terug te komen op het bereiden van “Meline Al Rafano” (appel- en peren- en mierikswortelsaus), vrij naar een recept van Antonio Carluccio uit zijn boek “Antonio Carluccio goes wild”. Op de foto zijn de drie potjes met Meline Al Rafano te zien, een lekkernij die heel goed past bij wild maar ook bij kaas. Het was de eerste keer dat ik het maakte en het leverde een prima resultaat op.
Ingrdiënten
1/2 pond kleine, wilde appeltjes
1/2 pond peren
1 pond inmaaksuiker
1,5 dl water
75 gram verse, geschilde en geraspte mierikswortel
De mierikswortel is niet makkelijk te krijgen maar laat zich goed vervangen door een potje mierikswortel uit de betere supermarkt.
Bereiden
Zet water en suiker in een pan op laag vuur en laat de suiker smelten tot deze echt is opgelost. Doe de appeltjes en peren erbij. Natuurlijk kunnen het ook gewone appels zijn. In feite is het leuk om te experimenteren met verschillende soorten fruit. Laat het geheel een uurtje heel zacht pruttelen. Haal de pan van het vuur en laat hem een of twee dagen op kamertemperatuur staan zodat het fruit maximaal de suiker kan opnemen. Warm de saus daarna weer op tot ze pruttelt en voeg de mierikswortel toe. De hoeveelheid mierikswortel is een kwestie van smaak en uitproberen. Laat de saus dertig minuten doorkoken. Wel regelmatig roeren. Mengsel laten afkoelen en in potten doen. De saus is lang houdbaar.
Bijvoorbeeld bij een stukje kaas. Hieronder twee kazen “Saint Agur” en “Appenzeller”. De eerste is een zachte blauwschimmelkaas gemaakt door Bongrain in de Auvergne, van gepasteuriseerde koemelk met een noot-achtige smaak.De tweede (en daar past de meline heel goed bij) is de Appenzeller, een Zwitserse kaas die 700 jaar geleden al werd gemaakt en waarvan het geheim (drie maanden rijpen in speciaal kruidenmengsel) nog steeds goed bewaard is gebleven. 
Eetsnob 