Wat valt er voor een eetsnob te beleven in een prikkelend land als Cuba? Als reisbestemming is Cuba weergaloos: overweldigende natuur, een rijke historie vol overheersingen, spotgoedkope mojitto’s en pina collada’s, zinderende muziek en dat alles in een zeer boeiend maar wankelend politiek stelsel van Fidel en Che. Allemaal redenen om snel te gaan maar er moet natuurlijk ook gegeten worden!
Tot voor kort waren alle restaurants van de staat en werden de inkoop, recepten en bereidingswijzen centraal aangestuurd. Voeg daarbij nog eens aan toe dat er een structureel tekort is aan bijna alles dat riekt naar luxe en de culinaire hemel betrekt reeds. Wat dan overblijft is een basale en voedzame comida criolla (creoolse keuken) waarin kip en rijst met zwarte bonen (moros y cristianos) vaak terugkeren. Ook op tafel staan plaatselijke knol- en wortelgewassen als yucca/cassave, malanga en pompoen. Leuk om eens te proberen maar niet iets om je koffer mee vol te proppen. Alleen het overvloedige en diverse tropische fruit is zalig. Zelden zoveel mango’s en papaja’s gegeten!
Maar Cuba verandert snel: sinds begin 2011 is het eten in particuliere restaurants (paladares) officieel toegestaan. Een ideale manier voor de Cubaan om wat bij te verdienen en ook broodnodig: een doorsnee maandsalaris in 2011 is 30 euro! In deze paladares wordt aanzienlijk beter gekookt. Gedreven thuiskoks doen hun best, met het weinige dat nog altijd beschikbaar is, om met fantasie en liefde te koken. Groene kruiden, tropische specerijen, zure sinaasappel, kokos… het wordt zeker smakelijker maar de culinaire meetlat hebben we maar niet uit de tas gehaald. Prijsindicatie: met twee man eet je in een paladares heel behoorlijk voor15 a 20 euro. Neem alleen nooit wijn van Cubaanse bodem!
Maar er is één ingrediënt dat Cuba culinair ferm opstoot in de vaart der volkeren: kreeft! Voor de prijs van kip kan je je te buiten gaan aan veel en heerlijke kreeft. Officieel verboden in de paladares want verkoop moet gebeuren via de staatswinkel. Maar als de particuliere kok met een knipoog vraagt of u een pollo de mar wilt, dan weet u wel hoe laat het is. Met name in het meest oostelijke gelegen stadje Baracoa, waar de kreeft in kokosmelk gesmoord wordt, kan een eetsnob heel gelukkig worden van kreeft met een lokaal Cristal biertje.
Gastblog door Bart Nelissen
Eetsnob 