Het woord Pesto komt van het Italiaanse woord voor stampen ‘Pestare’. Van oorsprong is het een Italiaanse delicatesse die werd bereid in een vijzel. De echte fans beweren dat de smaak van pesto uit een vijzel beter is dan de pesto die bereid is in een keukenmachine. Aan jou de keus.
Pesto is ontstaan in de Italiaanse streek Ligurië, waar Genoa de hoofdstad van is. Vandaar dat de meest bekende pesto dan ook de Pesto Genovese is. De basisingrediënten zijn basilicum, pijnboompitten, knoflook, parmesaanse kaas en olijfolie. Een andere bekende pesto is de pesto Rosso. Persoonlijk is dat mijn favoriet; de zongedroogde tomaatjes maken de smaak wat zachter.
De pesto’s in de supermarkt zijn redelijk standaard, maar als je het zelf maakt kan je eindeloos variëren. Bijvoorbeeld door de pijnboompitten te vervangen door cashewnoten en in plaats van Parmesan Pecorino te gebruiken. Je kunt de knoflook weglaten en in plaats van gewone olijfolie truffelolie gebruiken. Alleen de basilicum, die blijft hetzelfde. Al kun je voor de variatie eens koriander gebruiken, maar dan zou ik het geen pesto meer noemen. Hieronder mijn favoriete pesto. Het is een potje vol, maar door er na gebruik steeds een scheutje olijfolie erop te doen -zodat er geen lucht bij de pesto komt- is het een aantal weken houdbaar in de koelkast.
Ingredienten
4 teentjes knoflook
125 gram cashewnoten
5 uitgelekte zongedroogde tomaatjes
50 gram verse basilicum
150 gram Pecorino kaas
60 ml milde olijfolie
Bereiden
Hak eerst alle ingrediënten grof met een mes. Doe ze dan in een keukenmachine met een klein beetje van de olie. Hak fijn en voeg steeds meer olie toe tot de pesto de juiste massa heeft. Op smaak brengen met zout.
Eetsnob 