Pesto (pesto genovese) is volgens Wikipedia: ‘een Italiaanse delicatesse, die wordt gemaakt door (Ligurische) olijfolie, basilicumblaadjes (uit Pra, een wijk in Genua), knoflook (uit Vessalico), zeezout, pecorino en/of parmezaanse kaas, en pijnboompitten fijn te malen. De ingrediënten werden oorspronkelijk in een vijzel tezamen fijngewreven (vandaar de naam ‘pesto’ = gestampt). Het product is smeuïg en heeft textuur’.
Maar pesto is vooral een eenvoudige maar lekkere smaakmaker die vooral gebruikt wordt bij pastagerechten. Natuurlijk kan je pesto in de winkel kopen maar zelf maken is eenvoudig en vers is toch lekkerder. Hieronder het recept van Ferran Andrià.
Ingrediënten
Plantje verse basilicum (zoals ze in de supermarkten worden
verkocht, of vergelijkbare hoeveelheid uit de tuin)
5 knoflooktenen
1 kleine eetlepel pijnboompitten
25 ml extra vierge olijfolie
50 ml olijfolie
20 gram fijn geraspte Pecorino
30 gram fijn geraspteParmezaan
Bereiden
Alle blaadjes van het basilicumplantje halen (stengeltjes niet). In een kleine pan kokend water de blaadjes vijf tellen laten slinken en er direct (zeef) uithalen. Laat de basilicum uitlekken en, als het enigszins is afgekoeld, ‘droogknijpen’. Knoflooktenen doormidden snijden en in een kleine pan met koud water aan de kook brengen. Knoflooktenen vervolgens uit het water halen en in een bakje met ijswater laten afkoelen. Basilicumblaadjes grof snijden en samen met de pijnboompitten, de knoflooktenen en de twee soorten olijfolie pureren met een staafmixer. Roer er tot slot de fijn geraspte kazen door.
Deze pesto is roomzacht en heeft zoveel smaak dat het met een eenvoudige pasta (wij gebruiken Farfalle, niet te al dente koken) al een lekker hoofdgerecht is. Strooi er dan nog wel wat extra van de kazen overheen.
De pesto is beperkt houdbaar in de koelkast (een paar weken). Laat het wel net onder een laagje olie staan.
Een snelle pasta, maar dan toch niet uit een pakje. Als je maar lang genoeg vers eet, dan zijn die pakjes ook eigenlijk niet meer te doen. Laatst nam ik voor het gemak toch zo’n zakje macaroni/spaghettikruiden mee. Te chemisch voor woorden. Het kan ook anders. Pasta met pesto en tomaatjes. En dan de pesto natuurlijk het liefst zelf maken. Hoe je dat doet lees je in de blog 
Het woord Pesto komt van het Italiaanse woord voor stampen ‘Pestare’. Van oorsprong is het een Italiaanse delicatesse die werd bereid in een vijzel. De echte fans beweren dat de smaak van pesto uit een vijzel beter is dan de pesto die bereid is in een keukenmachine. Aan jou de keus.
Eetsnob 