Je hebt een heerlijk stuk vlees op het menu staan, maar je wilt er eigenlijk niet de traditionele aardappelkroketjes of aardappelpuree bij serveren? Maak er dan deze risotto bij. Lijkt misschien wat zwaar, maar als je de porties klein houdt kan het best. Lekker fris met de geroosterde tomaatjes. Let op, bij risotto komt het echt op timing aan, je kunt het niet van tevoren maken en dan opwarmen. Bereiden kost je ongeveer 20 minuten, dan direct serveren.In geval van nood, kun je het nog maximaal 10 minuten onder een theedoek laten wachten.
Ingredienten voor 4 kleine porties
1,5 eetlepel olijfolie
1 middelgrote ui, fijnhakt
100 gram spekreepjes
200 gram risottorijst
125 ml droge witte wijn
halve liter gevogeltefond (eventueel vervangen door goede kippenbouillon, geen goedkoop blokje)
125 gram kleine trostomaten (geen cherrytomaatjes)
30 gram mascarpone (of andere zachte kaas)
3 eetlepels gehakte basilicum
Bereiden
Verwarm de oven voor op 200 graden. Verhit de olie in een hoge braadpan of kleine wok. Uien 5 minuten zweten (zonder te verkleuren dus op redelijk laag vuur). Zet het vuur hoger en bak de spekjes mee totdat ze bruin worden. Rijst toevoegen en twee minuten al roerend bakken totdat alle korrels glazig zijn. Wijn toevoegen en roeren totdat deze is verdampt. Dan steeds een soeplepel bouillon toevoegen en roeren totdat deze is opgenomen. Neem de tijd en blijven roeren. Na tenminste 20 minuten is de risotto klaar (beetgaar). Roer de mascarpone en de basilicum door de risotto en serveer direct. Timingsprobleempje? Houd de risotto warm onder een theedoek (max 10 minuten). Halverwege moeten de tomaten in de oven. Snijd de tomaten doormidden en leg ze in een kleine ovenschaal. Bestrooi met zout en peper en rooster ze in 5 a 6 minuten. Direct serveren. In tijdnood? Wel uit de oven halen en warmhouden onder folie. Eet smakelijk.
Dit recept printen: Risotto met geroosterde tomaatjes
Een snelle pasta, maar dan toch niet uit een pakje. Als je maar lang genoeg vers eet, dan zijn die pakjes ook eigenlijk niet meer te doen. Laatst nam ik voor het gemak toch zo’n zakje macaroni/spaghettikruiden mee. Te chemisch voor woorden. Het kan ook anders. Pasta met pesto en tomaatjes. En dan de pesto natuurlijk het liefst zelf maken. Hoe je dat doet lees je in de blog 
Het woord Pesto komt van het Italiaanse woord voor stampen ‘Pestare’. Van oorsprong is het een Italiaanse delicatesse die werd bereid in een vijzel. De echte fans beweren dat de smaak van pesto uit een vijzel beter is dan de pesto die bereid is in een keukenmachine. Aan jou de keus.
Eetsnob 