Terwijl deze blog wordt geschreven is het ijskoud buiten, ligt er sneeuw en bindt menigeen vandaag de schaatsen onder. Op zo’n dag denk je aan stoofschotels, warme soep, chocolademelk en …. ragout.
Wij maakten onlangs Hertragout. De kou houdt nog wel even aan en dat maakt dit een prachtige en smakelijke dis voor de korte dagen in het jaar. Ragout is een gerecht (of onderdeel van) dat zeer regelmatig gegeten wordt. Los van de wildvariant in dit recept kennen we het bijvoorbeeld ook van gevulde pasteitjes of in een kroket of bitterbal.
Ingrediënten (2 personen)
3 a 4 ons poulet van hert
25 gram boter
50 gram spekblokjes
3 uien
beetje venkelzaad
1 flesje donker bier ((wij gebruikten Kasteelbier)
1/2 steranijs
bosje tijm
1 blaadje laurier
1 eetlepel basterdsuiker
1 stevige winterwortel
25 gram boter
25 gram bloem
vlees/wild bouillon
beetje Worcestershiresauce bakje paddenstoelen
1 eetlepel olie
50 ml room
peterselie
Bereiden
Bak de spekjes in de boter kort tot ze krokant zijn. Ui en venkelzaad toevoegen en bakken. Op half vuur zodat de uien mooi zachtbruin worden. Bak op hoog vuur (roeren) tegelijkertijd in tweede pan de poulet van hert (met zout en wat peper). Beiden kort, minuut of 5. Doe de uien etc. bij het vlees en voeg het bier, de halve steranijs, tijm, laurier en de basterdsuiker toe. Geheel aan de kook brengen en 2,5 uur laten pruttelen op heel laag vuur. Laatste half uur winterwortel (in stevige stukken) toevoegen.
Maak de paddenstoelen schoon en snij ze in stukken (niet te klein, dan houden ze ‘bite’) en bak ze kort zodat ze niet droog worden. Meng de boter (klein stukjes) met de bloem tot deeg en voeg het in kleine hoeveelheden, al roerend, aan de stoof toe. Voeg naar smaak nog wat bouillon en een paar druppels Worcestershiresauce toe. Doe vervolgens de paddenstoelen erbij en laat het geheel nog een kwartier heel zacht garen. Af en toe roeren. Tot slot wat room en peterselie naar smaak toevoegen. Lekker met brood.
(vrij naar een recept uit Delicious)
We moesten er hoognodig weer eens even tussenuit. Niet te ver, maar wel genieten. Zo kwamen we terecht in Leuven. Prachtig stadje, waar ik 20 jaar geleden nog een dik half jaar heb gestudeerd. Kon me toen geen toprestaurants veroorloven en wist dus ook niet waar ze zaten. Maar ja, 20 jaar; dan is toch alles veranderd. Zo ook de Muntstraat. Waar ik 20 jaar geleden me tegoed deed aan shoarma en pizza (sorry, het heette toen in de volksmond dan ook de Vreetstraat)), was nu een heuse wijk met restaurants verschenen. Van culi tot studentenkroeg. Na een aantal heerlijk wijntjes en herinneringen streken we neer in Tres Simple, Tres Luxe. Je kunt er zowel terecht voor een heerlijke Tapa als voor een gerecht met gastronomisch tintje.
Eetsnob 