Onzin, al die mensen die ineens na de feestdagen vinden dat ze lichte gerechten moeten eten. Omdat ze met de feestdagen teveel hebben gegeten en de kilootjes er weer af willen. Ik snap dat niet. Je moet wel echt heel veel eten wil je in een week kilo’s aankomen. 1 of 2 lukt wel, met die extra wijntjes en toastjes, maar meer? Maar als je daarna weer gewoon gaat doen, dan ben je dat in twee weken zonder extra inspanning gewoon weer kwijt. Ik denk dat die mensen voor de kerst ook al veel te zwaar waren. Zij moeten dus zowieso anders gaan eten. Als ik soms zie wat er in een boodschappenwagen aan pizza, pasta, patat, hamburgers, snoep, koek, frisdrank en kant-en-klaar maaltijden zit, dan begrijp ik ineens ook het achterwerk van degene die de boodschappen doet.
Wij doen dus niet mee aan de hype van ineens slanke recepten. Gewoon iedere dag lekker eten, met veel smaak. En niet in die hoeveelheden die de fabrikant denkt dat we nodig hebben. Want dat is het geheim. Geen stukken vlees van 1,5 of 2 ons; 1 ons is echt genoeg. Paar ovenfrites en lichte mayonaise en een lekkere salade en je maakt me helemaal gelukkig. Of een lekkere roerbak met veel groente en paddenstoelen, dan is 1 kipfilet voor twee personen echt genoeg. En halveer de hoeveelheid rijst per persoon die op het pak staat aangegeven. Je hebt het echt niet nodig en juist daarvan wordt je te zwaar. Die hoeveelheden zijn alleen goed voor de portemonnee van de fabrikant. Zo heb je ook die ‘ handige’ spaghettilepels met een gat erin; dat zou de maat voor 1 persoon zijn. Mijn god, daar eten we met gemak met z’n tweeën van. Bak een half bakje cherrytomaatjes met pesto totdat de tomaatjes knappen en doe dat bij de pasta, heerlijk. Vind je dat echt te weinig? Doe er dan een onsje gebakken biefstukreepjes door. Ons adagium; ga voor de smaak en niet voor de hoeveelheid, vooral niet de hoeveelheden vlees, pasta, rijst en aardappelen. Ga liever helemaal los met de groente; beetgare sperziebonen met een beetje sambal, ketjap en gebakken uitjes, bolletje rijst erbij, gebakken visje met een beetje oestersaus, heerlijk. En als je gewone rijst saai vindt, doe er dan wat gehakte cashewnoten en een scheutje vissaus door, eventueel met een klein rood pepertje of gehakte koriander. Je kan gewoon iedere dag lekker eten en dan hoef je na de feestdagen ook niet ineens aan de lijn.
Het staat vast weer veel op het menu met kerst: een lekker stukje wild. Fazant, hert, haas, struisvogel, springbok, eend. Heerlijk allemaal. Het lekkerst natuurlijk van de echte poelier, maar ook bij de supermarkt is met de feestdagen wel een stuk wild te vinden. Maar dan, wat eet je erbij. Want zo kaal is ook maar zo simpel. Je kunt je natuurlijk uitsloven met cranberry’s of blauwe bessen, maar dat kost wel moeite om echt goed op smaak te krijgen. Kan natuurlijk. Voor een blauwe bessen- granaatappelsaus klik je 
Wat is het toch moeilijk om een goede lunchgelegenheid te vinden als je eetsnob bent. Meestal ben je veroordeeld tot een tosti, brood met kroket (best lekker overigens), broodje tonijnsalade en een soepje. Bij de iets betere tentjes zijn er dan nog de salades en de luxere broodjes, maar het is toch allemaal erg standaard: Carpaccio, gerookte zalm, club sandwich, salade nicoise of salade met geitenkaas, gewokte kipreepjes en sliptongetjes. Ik word daar niet heel enthousiast van.
Het is altijd weer een cadeautje: de productcatalogus van Fattoria La Vialla in Italie. La Vialla is een biologische boerderij en wijnproducent in Toscane. Wij kwamen er een aantal jaren geleden mee in aanraking toen wij een kerstpakket kregen dat wél ergens over ging. Geen laffe paté, sloffe toast, zinloze kaarsenstandaards en maffe koekblikken, maar echt heerlijk eten. Een hele Peccorino, biologische pasta, azijn, ricottamousse en de enige echte sugo: sugo Bombolino. En in dat kerstpakket zit een prachtige kaart waarop je kan aangeven of je op de hoogte wilt worden gehouden van de biologische producten van La Vialla. Dat wilden we wel. Een paar weken later en inmiddels al vier jaar lang krijgen we twee keer per jaar een productencatalogus met bestelkaart en een alleraardigst kaartje van de familia Lo Franco. En niet zo’n ikeagids of Wehkamp, nee een cadeautje van een gids. Met productinformatie en recepten, maar vooral verhalen over de boerderij, de familie en de medewerkers; het roept één groot gevoel van hapiness op: het water loopt je zo in de mond. En drukwerk van de prachtigste kwaliteit; je gooit het niet weg; da’s zonde. Slimme, lieve marketing. En het werkt, want met enige regelmaat vinden we toch dat we, als tegenprestatie voor de prachtige mailing, maar weer eens iets moeten bestellen. En ook dat gaat lief; via de post op de mooie bijgesloten bestelbrief met retourenvelop. En geen paypal, ideal of vooruitbetalen. Nee, gewoon een factuur bij de levering. Heb geen haast, want het kan een week of twee duren voordat het er is, maar dat komt omdat ze alleen verzamelverzendingen doen om het milieu te sparen; ook lief. Maar vooral allemaal heel erg lekker. 
Eetsnob 