Het is weer eens wat anders. Een hapje met pekelvlees. De naam is afkomstig uit de tijd van de VOC waar aan boord van de schepen, om de bemanning te voeden, het vlees in houten vaten in pekel werd bewaard. Het vlees bleef in deze vaten maanden goed. Het vlees is lekker zout en stevig. Ideaal voor een verrassende smaakcombinatie.
Bereiden
Smeer een plak pekelvlees in met pesto of tapenade. Leg er een stukje bladsla op en rol het op.
En weer zo’n gebakje op een stokbroodje. Deze keer een vers plakje stokbrood, daarop een plakje zachte geitenkaas, twee ansjovisjes (het meeste zout er afgespoeld), walnootje erop en afgemaakt met zoete balsamico-siroop. Tja, wat kan je daar nog tegen inbrengen?
Vis met schaaldieren. Lekkere combinatie van zilt en zoet. Het zoete van de krab in de salade, die gelukkig niet wordt overruled door te sterke mayonaise. Het zilte van de verse glasaaltjes. Mooi plaatje ook.
Tja, ragout hoeft niet altijd ín een kroketje te zitten, je kunt het ook op een stokbroodje serveren. Heerlijk stevige ragout met veel stukjes van de heerlijke Pata Negra (gedroogde ham van het zwartpootvarken), waar ze in Spanje de croquetas caseras (van het huis) van maken. Eén is echt genoeg, ligt best zwaar op de maag. Tevens goede bodem voor een wijnproeverij.
Eenvoudig maar heerlijk. Stukje stokbrood, visje erop, beetje fijngehakte knoflook, peterselie en mooie olijfolie. Dit vis je is een boquerón; een in azijn gegaarde ansjovis. Toptapa.
Eetsnob 