Zowel in de Mediterrane als in de Oosterse keken wordt veel met knoflook gewerkt. En op heel veel verschillende manieren. Een hele bol poffen, hele tenen meestoven, in plakjes gefrituurd, fijngehakt fruiten, door de pers voor in een saus of rauw door een dressing of Alioli. Maar wat doe je nu wanneer?
In het algemeen geldt dat hoe kapotter de teen, hoe meer smaak deze afgeeft. Maar ook, hoe eerder hij bruint of verbrandt bij verhitting. Voor een subtiele knoflooksmaak dus eerder een hele teen gebruiken en voor een pittige smaak door de pers drukken. De knoflookadem na het eten van knoflook werkt precies zo. Van gepofte knoflook of een meegestoofde teen zul je weinig last hebben. Van een geperste rauwe teen door de alioli heb je soms meer dan een dag plezier!
En dan nog het wel of niet bruin laten worden van de knoflook. De Fransen zeggen: niet doen want dan wordt het bitter, dus zo laat mogelijk aan het gerecht toevoegen. De Spanjaarden, maar ook in het Verre Oosten zijn ze niet vies van bruine knoflook. De waarheid ligt in de temperatuur. Knoflook wordt inderdaad bitter als je hem laat bruinen tijdens het fruiten of bakken. Maar bij het frituren van knoflook blijft de smaak veel zachter. De knoflook wordt dan niet eerst geperst, want dan zou het verbranden. Bruine, knapperige knoflook, is meestal gemaakt van plakjes en op hoge temperatuur gefrituurd. Lekker hoor!
En wat dacht je van knoflooksoep? Dan weer niet laten bruinen. Voor de echte lefhebbers een link naar een leuke column met recept van Herman den Blijker. Wil je meer weten over het snijden of hakken van knoflook (en ui)? Kijk dan naar het filmpje hieronder.
Eetsnob 